Čihulov pilier

Stosunkowo długa, poważna droga o górskich charakterze. Brak gotowych stanowisk oraz stałych punktów na wyciągach (z wyjątkiem kluczowych rys) oraz pewne trudności orientacyjne powodują, że Čihulov może być naprawdę fajną, koszerną przygodą górską 🙂

Trudność: V+
Długość: ok. 8 wyciągów

Podejście: Z Vysnich Hagów nad Batyżowiecki Staw (ok. 2h), skąd ścieżką wiodącą od stawu (z prawej strony, patrząc w głąb doliny), przed spiętrzeniem górnego piętra doliny odbijamy w lewo i za kopczykami, pod ścianą Kościółka docieramy pod płyty Batyżowieckiego (ok. 1h od stawu).

Zejście: Po skończeniu drogi schodzimy granią w kierunku zachodnim (w lewo, patrząc z dołu) do stanowiska drogi Kutty (jeden ring wklejany). Zjazdy po dobrych stanowiskach z podwójnych ringów wklejanych.

Tutaj następuje opis wariantów pt. „Błądzący po Cihulovie” 🙂

Opis drogi:
1. wyc.: Startujemy komino-zacięciem (wyraźne widoczne na topo słowackim, łatwe do zlokalizowania) z miejsca, w którym zaczyna się droga Galfy’ego. Pod małym zacięciem, odbijającym w kierunku ostrza filara, trawersujemy poziomo w prawo do dobrego miejsca na stanowisko (mała kazalniczka).

2. wyc.: Znad stanowiska w górę, lekko w prawo komino-zacięciem (na słowackim topo nad tym miejscem wycena „V A1/V+”), ok. IV. Później łatwym zachodem kilkanaście metrów w prawo, pod ściankę. Oryginalnie droga wiedzie tą ścianką – my poszliśmy dalej w prawo, czujnym trawersem z umiarkowaną asekuracją do połogiej płyty pod przewieszką.

3. wyc.: Przewieszkę obchodzimy z prawej (IV), po czym trawersując mocno w lewo dochodzimy do dobrze urzeźbionych płyt i nimi w górę. Na ok. 35 metrze niewielkie spiętrzenie (ok. V-). Stanowisko ze słabych punktów na płycie ok. 5 metrów wyżej. Wyciąg można przedłużyć do wygodnego miejsca na stanowisko ok. 10 metrów diagonalnie w prawo.

4. wyc.: Przenosimy stanowisko w lepsze miejsce, opisane wyżej.

5. wyc.: Wracamy w kierunku właściwego przebiegu drogi, trawersując na płyty w prawo. Po kilku metrach, po dobrze urzeźbionych płytach kierujemy się lekko w prawo. Stanowisko na niewielkiej półce, pod ścianami spiętrzającymi się z prawej (stary hak – biały).

6. wyc.: Początkowo łatwym terenem prosto do góry, później wchodzimy w system rys lekko z lewej. Ten wyciąg stanowi bez wątpienia najładniejszy fragment drogi, oferując dobrą asekurację oraz piękną, estetyczną wspinaczkę rysową w granicach piątego stopnia. Po łukowatej, odbijającej w prawo rysie, przewijamy się w prawo, wychodząc z wielkiego zacięcia. Wychodzimy na wygodną półką, gdzie znajdujemy wygodne miejsce na stanowisko.

7. wyc.: Dużym łukiem obchodzimy spiętrzenie nad nami – początkowo półką w prawo, później w górę i znów w lewo, wracając na kant filara (bardzo wygodna półka stanowiskowa). Wyciąg bez trudności.

8. wyc.: Prosto w górę (delikatnie w lewo), dobrze asekurowalnymi, czwórkowymi trudnościami. Stanowisko na dość wygodnej półce (ok. 30m).

9. wyc.: Startujemy prosto w górę, łatwym terenem (III), po kilkunastu metrach można odbić w lewo w stronę grani (dobra asekuracja). Obchodzimy z prawej blok, który wygląda jakby miał się zaraz przewrócić, po czym wypychającym kominkiem (IV+) wdzieramy się na blok szczytowy. Warto odbić stąd w prawo i stanowisko (ok. 50m) założyć przed przewinięciem na przełączkę (gdzie można przewiązać się do lotnej).